Dajmony.

 Dajmon(animus) - manifestacja ludzkiej duszy w postaci zwierzęcia. Dajmony zazwyczaj są przeciwnej płci co do płci posiadacza, czyli odpowiednio - kobieta posiada dajmona/animusa, natomiast mężczyzna - dajmonę/animę. Jak wszędzie - zawsze zdarzają się wyjątki.
 Dajmon jest ludzką duszą, podświadomością w formie materialnej, występującej poza ciałem człowieka. Człowiek posiada tylko jednego dajmona, którego postać odzwierciedla jego charakter. Animus nie jest typem chowańca czy też zwierzątka domowego. Nie można go kupić, sprzedać, oddać. Towarzyszy człowiekowi od jego urodzenia, aż do śmierci. Aczkolwiek, większość ludzi nie jest świadoma jego istnienia. Zdolność widzenia dajmonów najczęściej pojawia się przez rozmowę z innym zdajmonizowanym, rzadziej w wyniku jakiegoś wydarzenia lub samoistnie. 

Ludzie zdajmonizowani dostrzegają swojego dajmona oraz dajmony osób, które je także widzą. Tylko dla nich są w pełni materialne. Mogą je słyszeć, widzieć, czuć ich ciepło; tylko dla nich są namacalne, jednak "normalni" ludzie widzą np. ślady dajmona-kota na śniegu.Animus przybiera formę zwierzęcia - realnego, rzadziej magicznego (jednak w takim wypadku nie posiada żadnych mocy np. zianie ogniem). Między 13 - 19 rokiem życia dajmon się sytuuje czyli przybiera jedną formę (rzadziej dwie; druga forma tzw. komfortowa), w której pozostaje do końca życia (wyjątkiem od tego jest sytuacja, w której człowiek przeżywa takie wydarzenie, które powoduje ogromną zmianę w jego psychice). Wcześniej animus ma dowolność w zmianie swojej postaci co odzwierciedla zmienny charakter dziecka.

Animus odczuwa te same emocje co jego posiadacz, tak samo jak ból i na odwrót. Aczkolwiek, może posiadać całkowicie inne poglądy, opinie, gusty. W razie śmierci jednego z bytów (czy to człowieka, czy też dajmona) drugi umiera z taką różnicą, że ciało dajmona rozpływa się w powietrzu jako złoty pył. Człowiek nie może oddalić się od swojego animusa na więcej niż dziesięć metrów (u niektórych odległość ta jest mniejsza, nigdy większa) . W razie przekroczenia tej granicy  następuje śmierć poprzedzona ogromnym, niewyobrażalnym bólem zarówno psychicznym jak i fizycznym. Dajmona i człowieka można rozdzielić przez zabieg zwany "odcięciem". Przeprowadza go Instytut. Mimo to, osoba która zostanie w taki sposób odcięta od swojego animusa, staje się psychicznie martwa. Nie posiada swojej osobowości, własnej woli, jest obojętna na wszystko.

 Dajmon jest czymś niesamowicie intymnym. Rozmowa z animusem innej osoby jest uznawana za tabu. Natomiast dotknięcie obcego dajmona, w niektórych przypadkach może być uznane wręcz jako gwałt; powoduje niesamowity ból u drugiej osoby. Takie ograniczenia nie występują jednak między samymi dajmonami.

 Owy byt można delikatnie skaleczyć, zranić. Przykładowo, strzelenie w dajmona z broni palnej to jego śmierć. I śmierć jego posiadacza (który nie będzie po tym posiadał żadnych śladów postrzału). Sam w sobie animus może posiadać rany, blizny. Świadczą one o stanie psychicznym danego człowieka. 
 Barwy dajmona i jego postać są bardzo znaczące. Jasne odcienie będą się wiązały z delikatniejszym charakterem niż ciemne kolory. Przykładowo - albinizm animusa będzie odzwierciedlał szukanie akceptacji, potrzebę uwagi, podczas gdy melanizm będzie tego przeciwieństwem - człowiek nie potrzebujący innych, gardzący ludźmi.